γράμμα στον Γιάννη

'Ελα ρε φίλε. Εδώ καλά είμαι, κάθε μέρα κάψιμο, πάρτυ και ξενύχτι μέχρι το πρωί, κοιμάμαι τα χαράματα και σηκώνομαι γύρω στις 3 με 5 το μεσημέρι. Αλλά μερικές φορές και στις 6. Πρέπει να κάνω καμιά αρχή με τις 2 εργασίες που έχω αλλά που διάθεση. Γυρνάω στα πάρτυ και κοιμάμαι το πρωί κι όταν ξυπνάω δεν έχω καμιά όρεξη για εργασίες παρά μόνο για κάνα καφέ.
Την προηγούμενη βδομάδα που λες πάω και βρίσκω τον κρητικό σ'ένα κλαμπ, το Κιτς, ήταν με την γκόμενα του την Ουκρανίδα και μια φίλη της Πολωνέζα. Ψαχνόμουν εγώ γύρω γύρω, μου λέει ο Γιάννης "χόρεψε με την κοπέλα ρε μαλάκα". Ε πάω κι εγώ την πιάνω και χορεύουμε, ωραία γκόμενα, ψηλή, με κωλάρα, βυζάρες και νόστιμο πρόσωπο. Χορεύαμε που λες εγώ πήγαινα κοντά, αυτή δεν μου το έκοβε, πήγαινα να την φιλήσω αλλά τραβιόταν. Έπρεπε να το φανταστώ μιας και το όνομά της ήταν Καρολίνα. "Πας πάντα τόσο κοντά όταν χορεύεις;" "Μόνο όταν η γυναίκα μ'αρέσει" της απαντάω. Να μη στα πολυλογώ πάμε καθόμαστε, της λέω ότι γουστάρω και της λέω να πάμε για κάνα καφέ μου λέει εντάξε, φέρε τηλέφωνο της λέω "α θα σου δώσω το e-mail μου" "άκου να δεις μανίτσα, εγώ δεν είμαι κάνας τζουτζές, δώσμου τηλέφωνο τι mail και μαλακίες μου τσαμπουνάς". Μου τα μάσαγε οπότε της λέω άντε καληνύχτα. Για μια γαμημένη αξιοπρέπεια ζούμε. Αυτό έγινε τη Σάββατο,μάλλον, δεν είμαι και τόσο σίγουρος. Παράλληλα είχα πιάσει επαφή με μια Ουγγαρέζα, ωραία γκόμενα, ψηλή, μελαχρινή, μουνάρα. Της λέω να βγούμε τη Δευτέρα και δέχεται. Οπότε βρισκόμαστε το μεσημέρι, πάμε για καφέ, μετά φάγαμε σούσι (έφαγα και σούσι ο βλάχος) και μετά πήγαμε σε μια φοιτητική παμπ. Μετά πήγαμε για ποτό μαζί μ'έναν άλλο Ούγγρο, γαμώ τα παιδιά αυτός. Την επόμενη ή την επομένη της λέω πάλι να βρεθούμε και μου λέει να πάμε στην φοιτητική παμπ. Της στέλνω μήνυμα, μου λέει είμαι ήδη στην παμπ. Πάω κι εγώ εκεί και την βλέπω να είναι με άλλους δυο τύπους. Ρε να σου γαμήσω λέω. Μετά σκάσανε και δύο Τούρκοι και γίναμε 5 αλλά στην τελική έφυγα εγώ μόνο με την Ουγγαρέζα και θα ερχόμασταν σπίτι μου για να αλλάξω και είπαμε να πάρουμε τίποτα να φάμε (λέγε με ζαπιεκάνκι) και τίποτα να πιούμε (λέγε με βότκα με χυμό μήλο). Πήραμε ζαπιεκάνκι το οποίο το πλήρωσα εγώ σαν επίδοξος γαμίκος, πήραμε κι ένα χυμό μήλο κι ένιωθα λίγο σαν τον Μπουκόφσκι. Ερχόμαστε σπίτι, την άφησα και κάπνισε κιόλας μέσα στο δωμάτιο και το δωμάτιο βρώμαγε 2 μέρες. Ήπιαμε και μια βότκα ουκρανική που δεν ήταν δικιά μου αλλά του κρητικού αλλά ντάξει σιγά και τι έγινε. Πάμε μετά στο κλαμπ, κατάφερα και την έβαλα μέσα χωρίς να πληρώσει ενώ εγώ πλήρωσα κανονικά 10 ζλότυ(κάπου 2,5 ευρώ), της πήρα και ποτό ο μαλάκας και έτσι όπως έχουμε κάτσει και πίνουμε το ποτό μας μετά από λίγο της σκάω το μυστικό. Γουστάρω, κάνω, ράνω και γυρνάει και τι μου λέει. Έχω χωρίσει πρόσφατα και μαλακίες. Όντως είχε χωρίσει πρόσφατα αλλά στα καμπανέλια μου. Σηκώνομαι και φεύγω μετά από λίγο και γυρνάω σπίτι.
Την Πέμπτη πάω σ'ένα άλλο ερασμιακό πάρτυ, κάνω κάτι γύρες είχε ωραία μωρά αλλά ήμουν μόνος, μόνο έναν ισπανό ήξερα καλό παιδί αλλά πολύ χαζοβιόλης και δεν ψηνόμουν να κάνω γύρες μαζί του. Οπότε πήγα και την άραξα στο μπαρ και πήρα μια μπύρα να 'ουμ'. Βλέπω τον Ούγγρο, τον φίλο της Ουγγαρέζας που την λένε Orsolya αλλά στα ελληνικά Ούρσουλα. Του λέω πίνω την μπύρα και πάμε να κάνουμε κάνα πέσιμο. Εντάξει μου λέει θα είμαι κάτω. Συνεχίζω και πίνω την μπύρα. Και ποια έρχεται;
Εκείνη η φίλη της γκόμενας του Γιάννη που μου το έπαιζε δύσκολη. Έρχεται που λες στέκεται μπροστά μου, χαμογελαστή χαμογελαστή και αρχίζει και με ρωτάει μαλακίες τι κάνω κλπ. Σε κάποια φάση με ρωτάει ξανά το όνομά μου και μου το δείχνει στο κινητό της να της πω άμα είναι σωστό. Ε της λέω κι εγώ, αυτό όχι έτσι αλλιώς και μετά κατεβάζει πιο κάτω κι έγραφε " το κινητό μου είναι αυτό θέλω να σε ξαναδώ". Άκου δω της λέω ότι θες να το πεις πες το μου μη μου το γράφεις. Ε μου τα λέει και προφορικά. Ζήτα και συγνώμη τώρα που με πρόσβαλλες. Μου ζητάει και συγνώμη η ψώλα, ε κάτι χοροί, έπεσε και χαμούρεμα και σήμερα πήγα στο σπίτι της. Μόνο τον κώλο με άφηνε να της πιάνω. Η γκόμενα έχει απίστευτο σώμα, τα βύζια της είναι μεγάλα και στητά και η κωλάρα της είναι στητή και γαμάτη. Βυζιά δεν με άφηνε να της πιάνω, αυτή καμιά σχεσούλα θα θέλει, ε δεν έχω πρόβλημα κι εγώ στ'αρχίδια μου. Απ'ότι είδα χρειάζεται ένα μόνιμο μουνί εδώ πέρα γιατί αλλιώς δουλειά δε γίνεται. Φυσικά εννοείται ότι και με το σταθερό μουνί πάλι θα την ψάχνω. Η μεγάλη μαλακία είναι ότι η γκόμενα αυτή είναι από το οικονομικό και όλος ο κόσμος που ξέρω είναι απο το οικονομικό που να τους πάρει ο διάολας. Όσο μπορώ την ψάχνω που λες και ευτυχώς που δεν ξενερώνω και με τίποτα.
Την προηγούμενη βδομάδα χτύπησα μια μουνάρα μαύρη, πολύ δυνατό κομμάτι, έλα να πάμε σπίτι μου της λέω. Έπεσα σε καλόγρια, δεν κάνω ποτέ one night stand μου λέει. Από Γερμανία αυτή. Πως έκατσε τώρα κι ήταν τόσο ηθική ενώ ήταν από Γερμανία δεν μπορώ να το καταλάβω. Μου λέει κιόλας "Μη νομίζεις, εγώ ούτε καν φασώνομαι, πρώτη φορά το κάνω αυτό μαζί σου" κι εγώ είχα πιει κάτι ποτά και της λέω "Ναι, ναι, σε πιστεύω" και γελάω. Η καριόλα σπουδάζει Ολλανδία κι είχε έρθει να δει μια ξενέρωτη,χοντρή και άσχημη Γιαρμανίδα φίλη της που είναι εδώ για εράσμους.
Αυτά τα ολίγα. Ντου, ντου και θάνατος παντού.

Αγωνιστικοί χαιρετισμοί

ΠΑΡΑΣΙΤΟΚΤΟΝΙΕΣ - ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΧΤΥΠΗΜΑ

Μέρος Α' ΕΔΩ
Μέρος Β' ΕΔΩ

Και τώρα η συνέχεια...

Άνοιξα την πόρτα αργά, προσεκτικά. Δεν ήξερα τι θα συναντήσω μέσα. Ένα χαμηλό φως απλωνόταν στο δωμάτιο, ήταν όμως αρκετό για να δεις καθαρά. Έβλεπα καθαρά. Οι αισθήσεις μου είχαν οξυνθεί. Μύριζα ξεραμένο αίμα, άκουγα κάποιες κοφτές ανάσες, κοφτές και γρήγορες, άκουγα κλάμματα και δυστυχώς έβλεπα. Τις έβλεπα δεμένες στο πάτωμα. Τρία κορίτσια το πολυ 12 χρονών. Με ρούχα γεμάτα αίμα.Πληγιασμένες. Με πρόσωπα γεμάτα μελανιές και αμυχές. Με κοιτούσαν γεμάτες τρόμο. Κάθονταν στο πάτωμα και δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, ήταν δεμένες στα χέρια και στα πόδια. Το δωμάτιο έμοιαζε να έχει βγει από ταινία. Δύο ιατρικά κρεβάτια, μαστίγια πάνω στον τοίχο, διάφορα αξεσουάρ που έβλεπα για πρώτη φορά στη ζωή μου, μαχαίρια, αστυνομικά γκλόμπς και μια πολυθρόνα με μπράτσα και κολάρα για να δένονται η μέση, τα χέρια και τα πόδια. Στο τέλος παρατήρησα καλύτερα τους τοίχους. Ήταν επενδυμένοι με ηχομονωτικό υλικό, όμοιο με αυτό που έχουν οι θάλαμοι των ραδιοφονικών σταθμών. Κι από μια τόσο μελετημένη δουλειά δεν έλειπε βέβαια και ο εξαερισμός. Ακόμα και τα χειρότερα τέρατα χρειάζονται καθαρό αέρα.
Αν και με θεωρούσα ετοιμόλογο, πραγματικά δεν ήξερα τι να πω. Είπα να μη μιλήσω αλλά να κάνω κάτι ουσιαστικό. Έπιασα τον γέρο από τον σβέρκο και την ζώνη και τον πέταξα μέσα στο δωμάτιο.
- Ο εφιάλτης τελείωσε δεσποινίδες. Από αύριο ξεκινάτε πάλι την ζωή σας όπως την ξέρατε.
Τα κοριτσάκια συνέχισαν να κλαίνε. Δεν προσπάθησα ούτε μια στιγμή να τις ηρεμήσω. Στο κάτω-κάτω ειδικεύομαι στους φόνους, αν ήθελα να γίνω ψυχολόγος θα την έψαχνα παλιότερα τη δουλειά.
- Ακούστε με καλά, θα σας ελευθερώσω ΌΜΩΣ δεν θα πείτε σε κανέναν μα κανέναν την περιγραφή μου. Αν σας ρωτήσουν θα πείτε ότι τα μάτια σας ήταν δεμένα και δεν είδατε καθόλου αυτόν που σας έσωσε. Σύμφωνοι;
- Ναι, μην ανησυχείτε, είπε μια από τις μικρές.
- Προς το παρόν περιμένετε εδώ.
Ο γέρος κοιτούσε μη μπορώντας πλέον να κάνει τίποτα. Εκεί ήταν το ωραίο και ειρωνικό της υπόθεσης. Ο μέχρι πρότεινος θύτης βρισκόταν πια στη θέση του θύματος. Είχε έρθει η ώρα να πληρώσει ότι έκανε. Αλήθεια, ποιος νομίζει ότι θα μπορεί να παραβαίνει τους κανόνες και να μένει ατιμώρητος; Εγώ πάντως όχι...
Έψαξα στον πάγκο με τα εργαλεία των παρασίτων και βρήκα σχοινί. Αφού έριξα μερικές ακόμα κλωτσιές στον γέρο για να τον βάλω λίγο πιο μέσα τον έδεσα στα χέρια και στα πόδια, τόσο πολύ που να μην μπορεί να κουνηθεί.
- Πάω να σου φέρω παγωτό του είπα. Σοκολάτα, φράουλα ΟΚ;
Πήγε να απαντήσει όμως έφαγε μια κλωτσιά στο στόμα. Οι δύο μπροστινοί πάνω κόπτες έσπασαν. Για να μην ακούω το κλαψούρισμά του, του έχωσα μια πατσαβούρα στο στόμα.
Βγήκα από το δωμάτιο και έτρεξα κάτω. Εκεί είδα την Δανάη να ξεφυσάει αλαφιασμένη. Ο τύπος ήταν σε χειρότερη κατάσταση απ'ότι τον άφησα. Και τα δυο του μάτια ήταν μελανιασμένα, είχε σκιστεί το δεξί του φρύδι και βαριανάσαινε.
-Μα καλά πως τον έκανες έτσι τον άνθρωπο ρε Δανάη; Μόλις το είπα αυτό του τράβηξα μια κλοτσιά στα μούτρα κι η συνεργάτις μου λύθηκε στα γέλια. Όχι δεν είμαι τόσο πειραγμένος. Όπως είπα και πριν έτσι φέρονται στα ζώα. Με τους ανθρώπους είμαι αλλιώς.
- Λοιπόν, έλα να τον πιάσουμε να τον πάμε γρήγορα επάνω. Εσύ, μαλάκα, τόλμα να κουνηθείς και θα σε σαπίσω πάλι. Τον έβλεπα σαν πρόβατο που πάει για σφαγή και μ'έπιασε μια λιγούρα. Η δουλειά πάντα μου άνοιγε την όρεξη.
Η απειλή μου φάνηκε να πιάνει τόπο και το θύμα δεν έκανε καμιά κίνηση. Πρέπει να ήταν έξυπνο παιδί. Φτάσαμε στο δωμάτιο και τον ακουμπήσαμε δίπλα στον πατέρα του.
- Πρόσεξε τον σε παρακαλώ, πρέπει να τον δέσω κι αυτόν. Πήρα το σχοινί που περίσσεψε για να τον δέσω.
- Λοιπόν, Δανάη περίμενε με εδώ. Έχω κάτι καλό στο μυαλό μου. Εσείς μικρές μου, κάντε λίγο υπομονή ακόμα και ο εφιάλτης θα τελειώσει πολύ σύντομα. Και να θυμάστε αυτό που σας είπα, έτσι;
Είχα μια πολύ καλή ιδέα. Βρήκα τα σκαλιά για το υπόγειο. Στα σπίτια αυτά η δεξαμενή του πετρελαίου ήταν συνήθως στο υπόγειο. Ήμουν τυχερός που αυτό το σπίτι δεν αποτελούσε εξαίρεση.
Το υπόγειο αυτό, είχε ότι χρειαζόμουν. Αυτό θα πει τύχη! Δεξαμενή πετρελαίου, κουβάδες, κιβώτια με αστάρι, μπουκάλια με νέφτι, 4 φιάλες υγραερίου και μερικά μπιτόνια από βενζίνη. Ότι καλύτερο.
Για αρχή πήρα τις φιάλες με το υγραέριο και τις ανέβασα στο σπίτι. Τις άφησα στη μέση του σπιτιού στο σαλόνι. Τα μπουκάλια με το νέφτι ήταν 3. Άδειασα τα 2 γύρω από τις φιάλες. Εν τω μεταξύ από την στιγμή που ανέβηκα στο σπίτι, είχα αφήσει την βρύση της δεξαμενής να τρέχει πετρέλαιο. Ανέβηκα να βρω την Δανάη.
Όλα ήταν όπως τα είχα αφήσει.
- Πάρε τα κορίτσια και μπείτε στο αυτοκίνητο. Πριν βγεις απο το σπίτι, τσέκαρε να μην περνάει κανείς και μόλις βεβαιωθείς μπαίνεις στο αμάξι.
- Αυτό θα έκανα κι εγώ ρε συ...
- Το ξέρω απλά πρέπει να το πω. Λόγοι ασφαλείας...
Μετά απ'αυτό τα κορίτσια έφυγαν για το αυτοκίνητο. Περίμενα ν'ακούσω το κλείσιμο της πόρτας και εν τω μεταξύ παρατηρούσα τα δύο θύματα να προσπαθούν να λυθούν. Αυτή την φορά δεν θα πέθαινε η ελπίδα τελευταία όμως...
- Λοιπόν κυρίες μου, ήρθε η ώρα που όλοι περιμέναμε. Η ώρα της πληρωμής. Για όσα προσφέρατε θα πληρωθείτε ακριβώς όπως σας αρμόζει αν και δεν είμαι τόσο σιγουρος ότι η ανταμοιβή είναι η αρμόζουσα. Τέλοσπαντων θα κάνω ΟΤΙ καλύτερο μπορώ!
Ξεκίνησα να τους λούζω με αστάρι.
- Σταμάτα το! Δεν είναι ανάγκη να γίνει έτσι! Θα τα σταματήσουμε όλα! Δώσε μας στην αστυνομία! Πρέπει να δικαστούμε! Όλοι δικαιούνται μια δίκη!
Γαμώτο, στον μικρό δεν είχα κλείσει το στόμα.
- Άκου,μορτάκο, με κάνεις να επαναλαμβάνομαι και δε μ'αρέσει. Σου είπα και πριν ότι οι δίκες είναι για τους ανθρώπους. Για τα ζώα που ξεφεύγουν έχουμε την ευθανασία. Ωραία; Και του έριξα μια αναμνηστική κλωτσιά στο πρόσωπο.
Ξεκίνησα να τους λούζω με το αστάρι. Είδα τον πατέρα του να κλαίει. Ένα χαμόγελο ικανοποίησης έσκασε στο πρόσωπό μου. Αφού τους έλουσα με το αστάρι τράβηξα μια γραμμή με το υπόλοιπο υγρό που έμεινε και μετά από την γραμμή αυτή έλουσα και το υπόλοιπο δωμάτιο.
Έβγαλα τον αναπτήρα μου και άναψα το αστάρι. Κάθισα να βλέπω την φωτιά να τους πλησιάζει. Ξαφνικά ο γιος έκανε μια προσπάθεια να σηκωθεί. Έβγαλα το όπλο μου και τον πυροβόλησα στα πόδια.
- ΚΑΤΩ ΜΑΛΑΚΑ! Πλέον η φωτιά τους πλησίαζε. Άρχισε να τους γλύφει. Έτρωγε σιγά-σιγά τα ρούχα και αγκάλιαζε την σάρκα τους. Ουρλιαχτά. Κραυγές για βοήθεια. Ποιος να σας βοηθήσει άραγε; Βρήκατε ένα τέλειο μέρος για απομόνωση. Ο λάκκος που σκάψατε γίνεται τώρα ο τάφος σας...
Δεν μπορούσα πλέον να μείνω άλλο μέσα στο δωμάτιο, γι'αυτό έβγαλα το όπλο μου και τους σημάδεψα. Μία στο κεφάλι και μία στην καρδιά. Ο πιο σίγουρος τρόπος να ελαχιστοποιήσεις την πιθανότητα του λάθους.
Έτρεξα κάτω και άνοιξα τις φιάλες με το γκάζι. Πήγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα στην πόρτα γιατί η μυρωδιά του γκαζιού ξεκίναγε να γίνεται αισθητή. Όλα τα παράθυρα ήταν κλειστά, γεγονός εξαιρετικά ευνοϊκό. Μόλις, άνοιξα την πόρτα έβγαλα τον αναπτήρα ξανά και άναψα το νέφτι που είχα απλώσει μέχρι εκεί πιο πριν. Έκλεισα βιαστικά την πόρτα και βάζοντας τα πόδια μου στην πλάτη έφτασα στο αυτοκίνητο.
Η Δανάη με περίμενε μέσα με τα κορίτσια κι είχε φροντίσει να το βάλει μπρος.
Με το που πάτησα το γκάζι ακούστηκε η έκρηξη. Είδα το σπίτι από τον καθρέφτη. Πραγματική holywoodιανή έκρηξη. Τίποτα διαφορετικό από τις ταινίες.
- Εσάς δεσποινίδες, θα σας αφήσουμε σε μια κατοικημένη περιοχή. Θα ψάξετε για κάποιο αστυνομικό τμήμα για να βρείτε τους γονείς σας. Αυτό που θα πείτε όταν καταθέσετε είναι ότι σας είχαν κλεισμένες σ'ένα σπίτι και κάποιοι σας έσωσαν αλλά δε μπορέσατε να δείτε τα πρόσωπά τους. Μην τολμήσετε να πείτε κάτι διαφορετικό. Σ'οποιαδήποτε άλλη ερώτηση σχετικά με μας θα λέτε ότι δεν ξέρετε. Σύμφωνοι;
-Σύμφωνοι, είπαν κι οι τρεις τους σαν χωρωδία.
Είχαμε φτάσει σε κατοικημένη περιοχή.
-Ώρα να κατέβετε κορίτσια. Αντίο, προσοχή κι όπως είπαμε. Τις άφησα και πάτησα γκάζι. Επόμενη στάση το σπίτι της Δανάης. Αφού την άφησα κι αυτήν είπα να ικανοποιήσω, άλλο ένα ταπεινό μου ένστικτο.
Σταμάτησα στη γνωστή καντίνα.
-Καλησπέρα τι θα πάρετε;
- Το συνηθισμένο, φίλε. Πακέτο για το σπίτι, είπα χαμογελώντας.

Redemption Song

Old pirates, yes, they rob I;
Sold I to the merchant ships,
Minutes after they took I
From the bottomless pit.
But my hand was made strong
By the hand of the Almighty.
We forward in this generation
Triumphantly.
Won't you help to sing
These songs of freedom?
'Cause all I ever have:
Redemption songs,
Redemption songs.

Emancipate yourselves from mental slavery;
None but ourselves can free our minds.
Have no fear for atomic energy,
'Cause none of them can stop the time.
How long shall they kill our prophets,
While we stand aside and look? Ooh!
Some say it's just a part of it:
We've got to fulfill the Book.

Won't you help to sing
These songs of freedom?
'Cause all I ever have:
Redemption songs,
Redemption songs,
Redemption songs.


Emancipate yourselves from mental slavery;
None but ourselves can free our mind.
Wo! Have no fear for atomic energy,
'Cause none of them-a can-a stop-a the time.
How long shall they kill our prophets,
While we stand aside and look?
Yes, some say it's just a part of it:
We've got to fulfill the book.
Won't you have to sing
These songs of freedom? -
'Cause all I ever had:
Redemption songs -
All I ever had:
Redemption songs:
These songs of freedom,
Songs of freedom.

Ο Τρελός

ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΑΚΟΥΣΤΑ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ ΤΟΝ ΤΡΕΛΟ ΠΟΥ ΝΤΑΛΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΑΝΑΨΕ ΕΝΑ ΦΑΝΑΡΙ ΚΑΙ ΟΡΜΗΞΕ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΚΑΙ ΦΩΝΑΞΕ ΔΥΝΑΤΑ : ΨΑΧΝΩ ΤΟ ΘΕΟ ΨΑΧΝΩ ΤΟ ΘΕΟ . . .

ΕΚΕΙ ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ Ο ΤΡΕΛΟΣ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ Σ ΑΥΤΟΥΣ ΑΓΡΙΟ ΓΕΛΙΟ .

ΑΠΟΛΕΣΘΗΚΕ ΛΟΙΠΟΝ ?

ΜΗΠΩΣ ΕΧΑΣΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΣΑΝ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ?

ΜΗΠΩΣ ΚΡΥΦΤΗΚΕ ΚΑΠΟΥ ?

ΕΣΥΡΕ ΜΕ ΚΑΡΑΒΙ ΣΤΗΝ ΞΕΝΥΤΙΑ ?

ΤΟΤΕ Ο ΤΡΕΛΟΣ ΕΠΗΔΗΞΕ ΚΑΤΑΜΕΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΑΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΤΑΞΕ ΑΓΡΙΑ .

ΡΩΤΑΤΕ ΠΟΥ ΠΗΓΕ Ο ΘΕΟΣ ? ΕΓΩ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ . ΤΟΝ ΕΣΚΩΤΩΣΑΜΕ . ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟΝ ΕΣΚΩΤΩΣΑΜΕ . ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΟΥ . ΜΑ ΠΩΣ ΤΟ ΚΑΝΑΜΕ ΤΕΤΟΙΟ ΚΑΚΟ ? ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΣΕ ΚΑΙ ΑΔΕΙΑΣΕ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ? ΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕ ΣΦΟΥΓΓΑΡΙ ΚΑΙ ΣΒΗΣΑΜΕ ΤΟΥΣ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ ? ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΙΣΑΜΕ ΤΗ ΓΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ? ΓΙΑ ΠΟΥ ΤΡΑΒΑΕΙ ΤΩΡΑ Η ΓΗ ? ΕΜΕΙΣ ΓΙΑ ΠΟΥ ΤΡΑΒΑΜΕ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ? ΓΙΑ ΔΕΣ ΠΩΣ ΓΚΡΕΜΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΡΑΒΩΝΤΑΣ ΜΠΡΟΣ ΠΙΣΩ ΠΛΑΙ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ . ΣΤΕΚΕΙ ΑΚΟΜΑ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΤΟ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΩ ? Η ΣΤΡΑΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΜΑΣ ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΤΕΡΜΟΝΟ ΤΙΠΟΤΑ ? Η ΑΝΑΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΔΕΙΟ ΧΩΡΟ ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΑΡΑΦΥΣΑΕΙ ΘΑΝΑΣΙΜΑ ? Η ΠΑΓΩΝΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΙΟ ΠΑΓΕΡΗ ? ΝΥΧΤΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΚΥΚΛΩΝΕΙ ΖΟΦΕΡΟΤΕΡΗ Η ΝΥΧΤΑ ?

ΔΕΚΑ Η ΩΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΨΟΥΜΕ ΦΑΝΑΡΙΑ . . .

ΓΙΑ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΕΣ ΤΟ ΘΟΡΥΒΟ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΘΩΣ ΕΝΤΑΦΙΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΘΕΟ . ΔΕΝ ΑΚΟΥΤΕ ΠΩΣ ΜΥΡΙΖΕΙ Η ΘΕΙΚΗ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ ? ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΣΑΠΙΖΟΥΝ . ΠΕΘΑΝΕ Ο ΘΕΟΣ . Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΣ . ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΦΟΝΕΨΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ .

ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΠΑΡΗΓΟΡΗΣΕΙ ?

ΤΟ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΝΑΓΑΘΟ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΩΣ ΤΩΡΑ ΣΥΝΑΡΜΟΖΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΤΑΖΕΙ ΑΙΜΑΤΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ . ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΣΚΟΥΠΙΣΕΙ ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΜΑΣ ? ΠΟΙΑ ΑΓΙΑ ΥΔΑΤΑ ΘΑ ΜΑΣ ΣΤΑΘΟΥΝ ΚΑΘΑΡΜΟΣ ? ΠΟΙΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΙΕΡΟΥΣ ΘΑ ΘΕΣΠΙΣΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ? ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΜΙΑΣ ΤΕΤΟΙΑΣ ΠΡΑΞΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ . ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΘΕΟΙ ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΘΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ ΤΟΥ ΦΟΝΟΥ . ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΑΝΑΓΙΝΕ ΦΟΒΕΡΟΤΕΡΗ ΠΡΑΞΗ .

ΤΟΤΕ Ο ΤΡΕΛΟΣ ΕΣΙΩΠΑΣΕ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟΙΑΖΑΝ ΤΩΡΑ ΣΙΩΠΗΛΟΙ ΚΑΙ ΑΜΗΧΑΝΟΙ . Ο ΤΡΕΛΟΣ ΕΣΠΑΣΕ ΤΟΤΕ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΒΡΟΝΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΣΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΙΠΕ :

ΦΤΑΝΩ ΝΩΡΙΣ . ΦΤΑΝΩ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ . ΜΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΡΑΓΕ ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ?

LOCKDOWN DREAM

Opws oloi gnwrizoume ta oneira diarkoun merika defterolepta opws kai poli dyskola mporoume na thimomeste tin kathe leptomeria tou, etsi nomiza k gia to diko mou -mono pou den sinevei kati tetio- h wra einai twra 16:34 Paraskeui 9 Ianouariou 09 kai akomi to zw!! Afto se mena -toulaxiston- prwti fora simvenei.. einai periergo sinesthima.. exw tin aisthisi oti einai enantia stin fisiki.. opws vlepete k apo ton aggliko titlo pou edwsa LOCKDOWN DREAM ( filakismeno oneiro ) einai oti akrivos eida, eniwsa, ezisa se liga defteroleta pou omws akomi einai zwntana mesa mou.. Filakismenos se kapia epoxi -agnwstou tautotitas- se agnwstes filakes perasa ta pio dramatika defterolepta pou akomi ta aisthanome san pollaples maxeries sto stithos mou..

The Celebration of the Lizard

Lions in the street and roaming
Dogs in heat, rabid, foaming
A beast caged in the heart of a city
The body of his mother
Rotting in the summer ground.
He fled the town. He went down South and crossed the border
Left the chaos and disorder
Back there over his shoulder. One morning he awoke in a green hotel
With a strange creature groaning beside him.
Sweat oozed from its shiny skin. Is everybody in?
The ceremony is about to begin. Wake up!
You can't remember where it was.
Had this dream stopped? The snake was pale gold
Glazed & shrunken.
We were afraid to touch it.
The sheets were hot dead prisons. Now, run to the mirror in the bathroom,
Look!
I can't live thru each slow century of her moving.
I let my cheek slide down
The cool smooth tile
Feel the good cold stinging blood
The smooth hissing snakes of rain... Once I had a little game
I liked to crawl back into my brain
I think you know the game I mean
I mean the game called 'go insane' Now you should try this little game
Just close your eyes forget your name
Forget the world, forget the people
And we'll erect a different steeple. This little game is fun to do.
Just close your eyes, no way to lose.
And I'm right there, I'm going too.
Release control, we're breaking through. Way back deep into the brain
Back where there's never any pain.
And the rain falls gently on the town.
And in the labyrinth of streams
Beneath, the quiet unearthly presence of
Nervous hill dwellers in the gentle hill around,
Reptiles abounding
Fossils, caves, cool air heights. Each house repeats a mold
Windows rolled
Beast car locked in against morning.
All now sleeping
Rugs silent, mirrors vacant,
Dust blind under the beds of lawful couples
Wound in sheets.
And couples, smug
With semen eyes in their nipples Wait
There's been a slaughter here. (Don't stop to speak or look around
Your gloves & fan are on the ground
We're getting out of town
We're going on the run
And you're the one I want to come) Not to touch the earth
Not to see the sun
Nothing left to do, but
Run, run, run
Let's run House upon the hill
Moon is lying still
Shadows of the trees
Witnessing the wild breeze
C'mon baby run with me
Let's run Run with me
Run with me
Run with me
Let's run The mansion is warm, at the top of the hill
Rich are the rooms and the comforts there
Red are the arms of luxuriant chairs
And you won't know a thing till you get inside Dead president's corpse in the driver's car
The engine runs on glue and tar
C'mon along, we're not going very far
To the East to meet the Czar. Some outlaws lived by the side of a lake
The minister's daughter's in love with the snake
Who lives in a well by the side of the road
Wake up, girl! We're almost home Sun, sun, sun
Burn, burn, burn
Soon, soon, soon
Moon, moon, moon,
I will get you
Soon!
Soon!
Soon! Let the carnival bells ring
Let the serpent sing
Let everything We came down
The rivers & highways
We came down from
Forests & falls We came down from
Carson & Springfield
We came down from
Phoenix enthralled
& I can tell you
The names of the Kingdom
I can tell you
The things that you know
Listening for a fistful of silence
Climbing valleys into the shade 'I am the Lizard King
I can do anything
I can make the earth stop in its tracks
I made the blue cars go away For seven years I dwelt
In the loose palace of exile,
Playing strange games
With the girls of the island. Now I have come again
To the land of the fair, & the strong, & the wise. Brothers & sisters of the pale forest
O children of Night
Who among you will run with the hunt? Now Night arrives with her purple legion.
Retire now to your tents & to your dreams.
Tomorrow we enter the town of my birth.
I want to be ready.

Life and Death

Diogenes was asked, "What is the difference between life and death? "No difference." "Well then, why do you remain in this life?" "Because there is no difference."

ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

ΟΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΥΠΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ. ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΕΘΝΩΝ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΠΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ. ΤΑ ΦΥΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΕΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΥΠΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ. ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΕΠΟΧΕΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΥΠΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ (ΕΠΟΧΙΚΗ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ) ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΥΠΟΠΟΙΗΜΕΝΑ. Η ΠΙΟ ΓΕΝΝΑΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΠΟΔΙΔΕΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΥΤΟ ΣΕ ΚΑΠΙΟ ΕΙΔΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΤΕΜΠΕΛΙΑΣ. ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ, ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΝΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΜΙΑ Η' ΔΥΟ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙ' ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΤΟΥΣ ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΑΡΙΘΜΟ ΑΠΟ ΠΡΟΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟΥΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΩΝΕΣ.

ΠΑΡΑΣΙΤΟΚΤΟΝΙΕΣ ( ΣΥΝΕΧΕΙΑ )

Μέρος Α' ΕΔΩ

ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΟΥ 3 ΑΤΟΜΑ ΠΕΡΙΜΕΝΑΤΕ

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε. Έβαλα ένα σταθμό με βαριά λαϊκά. Πάντα ήθελα να ακούγεται μουσική όταν οδηγάω, αλλιώς φοβόμουν ότι θα τρακάρω. Η Δανάη έκανε τα πράγματα ευκολότερα για μένα. Δε μιλούσε καθόλου. Αν σιχαίνομαι ένα πράγμα, αυτό είναι η κουβέντα δίχως αντικείμενο συζήτησης. Το "κουβέντα να γίνεται" δηλαδή.
Δεν αργήσαμε πολύ για να φτάσουμε, η κίνηση ήταν ανύπαρκτη κι οι αισθήσεις μου οξυμμένες, το αμάξι πήγαινε πετώντας, γεγονός ολότελα λογικό. Δεν πέρασε πολύ ώρα και φτάσουμε στον προορισμό μας, στο σπίτι του στόχου ή πιο σωστά στο σπίτι των στόχων. Ωραίο σπίτι.
Αν δεν είχα προηγούμενη εμπειρία, θα σκεφτόμουν ότι είναι πιθανότατο να έχει γίνει λάθος στη διεύθυνση. Ήμαστε μπροστά από μια μαιζονέτα, μοντέρνα, πρόσφατα βαμμένη, με δυο ακριβά τετράτροχα, παρκαρισμένα το ένα πίσω από το άλλο κάτω από μια θηριώδη κληματαριά, με περιποιημένο κήπο και με όμορφο φωτισμό. Κουφάλες. Ένα όμορφο σπίτι, σχετικά απομονωμένο, υπεράνω πάσης υποψίας.
- Δανάη είσαι έτοιμη;
- Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.
- Είσαι και άγρια το ξέχασα. Ξέρεις τι πρέπει να κάνω τώρα ε;
- Δεν είναι κι η πρώτη μου φορά...
- Να ξέρεις ότι όποτε το κάνω πονάω πιο πολύ από σένα. (Αυτό ήταν ψέμμα).
- Μη σε νοιάζει. Σκέφτομαι τα λεφτά και το αντέχω.
Τότε ήταν που της άστραψα μία ανάποδη στα μούτρα. Μετά μια κανονική σφαλιάρα με το μέσα του χεριού και ξανά μια ανάποδη.
Έπιασε λίγο το πρόσωπό της και κοίταξε κάτω. Αμέσως άνοιξε την τσάντα της κι έβγαλε το κολλήριο. Μου το έδωσε. Της έσταξα ελάχιστο υγρό στο κάθε μάτι και τα δάκρυα άρχισαν να τρέχουν.
- Κάνε αυτό που ξέρεις και κάντο καλά.
Βγήκαμε από το αυτοκίνητο και πήγαμε προς το σπίτι.
- Λοιπόν, Δανάη, θα τα ξαναπούμε μέσα, της είπα. Την άφησα και έτρεξα γρήγορα προς τον φράχτη. Δεν ήταν και τόσο ψηλά, οπότε κατάφερα να τα πηδήξω με ευκολία. Μπήκα μέσα. Δεν υπήρχε σκύλος, όπως δεν υπήρχε και κανένα κλαρί να πατήσω για να προδωθεί η παρουσία μου από τον θόρυβο. Παρατήρησα την είσοδο της μαιζονέτας. Μπορούσα να κρυφτώ στα πλάγια. Έτρεξα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα και καβατζώθηκα δεξιά από την είσοδο.
Κοίταγα τη Δανάη. Τους χτύπησε το κουδούνι. Χτύπησε ξανά. Και ξανά. Περίμενα να ανοίξει η πόρτα και να δω κάποια κίνηση. Η πόρτα άνοιξε. Φαινόταν νεαρός, γύρω στα 25 το πολύ. Πήγε προς την πόρτα.
- ΤΙ ΘΕΛΕΤΕ; της είπε δυνατά.
Ήταν το σύνθημα για να ξεκινήσει το θέατρο η Δανάη. Το πολύ κλάμμα, είχε αρχίσει ήδη να πέφτει. Πλέον έκλαιγε με αναφιλητά. Πόσοι ηθοποιοί θα την ζήλευαν. Οσκαρ 'Α Γυναικείου ρόλου.
Ο τύπος την πλησιάζε. Ακούγονταν διάφορα. "Εγώ, το αγόρι μου ,ξύλο, με χτύπησε, πονάω, δε μπορώ, τι κάνω, που είμαι" κι όλα αυτά ανάμεσα σε λυγμούς.
- Τι έχεις;
Η Δανάη συνέχισε να κλαίει και έλεγε κάτι ακαταλαβίστικα, πλαντάζοντας στο κλάμμα. Περίμενα να δω την κατάλληλη κίνηση από τον στόχο.
- Έλα, ηρέμησε σε παρακαλώ, έλα μέσα να πιείς λίγο νερό. Της άνοιξε την αυλόπορτα και της έδειξε τον δρόμο προς τα μέσα. Η Δανάη προχώρησε κι αυτός πήγαινε από πίσω της. Κοίταζε τον κώλο της. Δεν τον αδικώ. Λίγο πριν μπει κι αυτός μέσα πετάχτηκα από την γωνία μου και τον άρπαξα από τον λαιμό. Πέρασα τον βραχίονα του δεξιού μου χεριού στο λαιμό του, έπιασα το δεξί μου χέρι με το αριστερό μου και τον πίεσα με όση δύναμη είχα. Προσπάθησε να αντισταθεί, ήταν όμως μια προσπάθεια παραπάνω από μάταιη. Σταμάτησε να χτυπιέται και τον άφησα, αργά και χωρίς θόρυβο στο πάτωμα. Έκλεισα το μάτι στη Δανάη.
Τώρα ήταν η σειρά μου.
- ΓΡΗΓΟΡΑ! ΚΑΤΈΒΑ ΓΡΗΓΟΡΑ! ΚΑΤΕΒΑ ΣΟΥ ΛΕΩ!
Προσπάθησα να μιμηθώ την φωνή του όσο καλύτερα γινόταν. Άκουσα βήματα από τον πάνω όροφο. Κοίταξα προς τις σκάλες για να δω και τον άλλο στόχο μου. Κατέβαινε τα σκαλιά. Τράβηξα το όπλο από την θήκη και τον σημάδεψα.
- Καλώς τον, του είπα.
- Ποιοι είστε εσεις; ρώτησε, φανερά τρομαγμένος βλέποντας τον νεαρό αναίσθητο και εμένα να τον σημαδεύω με το όπλο.
-Αυτή είναι η Τίνκερμπελ. Εγώ είμαι ο Πήτερ Παν. Σου κάνουμε; του είπα, με ένα ξεκάθαρο και ειλικρινές επαγγελματικό χαμόγελο.
-ΤΙ ΘΕΛΕΤΕ; φώναξε και τολμώ να πω ότι είχε δυνατή φωνή. Ούρλιαξε όσο πιο δυνατά μπορείς όταν θα καίγεσαι, σκέφτηκα. Παρόλα αυτά δεν του είπα τίποτα. Αντ'αυτού. ΜΠΑΜ.
Μια καυτή σφαίρα φυτεμένη στο γόνατο του.
- Έπεσες ωραία πάντως. Μου θύμισες ένα τσουβάλι με πατάτες.
- Ποιοι είστε;
- Άκου πορνόγερε, εγώ ρωτάω κι εσύ απαντάς. Ξέρω τι είσαι, εσύ κι ο άλλος, που μάλλον είναι γιος σου. Γιος σου είναι;
- Ναι, είπε, και έμοιαζε να έχει βουρκώσει.
- Μη μου το παίζεις Μάρθα Βούρτση, δεν υπάρχει περίπτωση να σε λυπηθώ. Πήγα κοντά του. Είναι ανήθικο να χτυπάς κάποιον που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Αυτό ισχύει όταν μιλάμε για ανθρώπους όμως. Όχι για τα ζώα.
Μια κλοτσιά δρομολογήθηκε με στόχο το στομάχι του. Διπλώθηκε.
- Λέγε ότι κρύβεις, ΠΟΥ το κρύβεις.
- Δε, δε ,δε.... δεν ξέρω... τι λέτε.
Τι ξεροκέφαλος. Έπρεπε να με νευριάσει δηλαδή;
- Δεν ξέρεις; ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ; ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ; και η μύτη του παπουτσιού μου, έβαλε σημάδι το κούτελο του.
- ΛΕΓΕ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ! ΛΕΓΕ! τον τσάκωσα από τον λαιμό και τον έσυρα στα σκαλιά.
- Πήγαινε πάνω, μου είπε, αυτή την φορά χαμηλόφωνα κι ευγενικά.
- Μαζί θα πάμε, του είπα, κι αφού του έριξα μερικές κλωτσιές στα παϊδια και στα γόνατα τον έπιασα απο το ένα πόδι και τον έσυρα.
Γύρισα στη Δανάη.
- Αν συνέλθει ο φίλος μας, ρίχτου και στα δύο γόνατα δε θέλω να σηκωθεί όρθιος.
- Μείνε ήσυχος, μου είπε.
- Τελείωνε, λέγε μου, που;
Έδειξε μια πόρτα στο βάθος του διαδρόμου. Έμοιαζε με πόρτα ασφαλείας, όχι με απλή πόρτα δωματίου.
Το κλειδί ήταν πάνω. Έσυρα τον καριόλη μέχρι την πόρτα και ετοιμάστηκα να ανοίξω...

Ω RABBIT ME TA ΜΕΓΑΛΑ ΑΥΤΙΑ . . .

ΚΑΜΜΕΝΗ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΠΡΟΒΟΛΗΣ

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΑΝΑΔΥΘΕΙΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΑΚΤΕΣ ΣΟΥ

ΣΑΝ ΤΟΝ ΦΟΙΝΙΚΑ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ

ΑΔΕΙΑΣΕ ΤΟ ΤΑΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ ΦΟΥΝΤΑΣ

ΤΟ ΦΙΛΙ ΣΟΥ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΡΥΨΩΝΑ

ΜΕΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕΛΩΔΙΑ ΝΑ ΛΕΝΕ....ΣΑΓΑΠΩ,ΣΕ ΘΕΛΩ,ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ

Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ Η ΓΗ ΜΕ ΤΙΜΗΣΑΝ ΜΕ ΠΟΝΟ

ΠΩΣ ΦΩΣ ΣΚΟΤΑΔΙ ΑΠΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟ Ε?

Η ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΚΑΤΑΚΡΥΜΝΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΨΕΥΤΙΚΕΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΙΔΟΙΟΥ

ΚΑΙ Η ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ

ΕΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΝ ΝΟΥ

ΠΟΥΤΑΝΕΣ ΠΟΥΤΑΝΕΣ . . .

ΠΑΡΑΓΩΖΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΕΠΛΕΓΜΕΝΗ ΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΔΙΑΣΤΑΣΗΣ n

ΚΑΤΕΒΑΙΝΩ ΜΙΑ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ ΜΗΤΕ ΕΚΕΙ ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΚΑΡΙΟΛΑ

ΕΠΑΓΩΓΗ ΘΥΛΗΚΩΝ ΣΕΞΙΣΤΙΚΩΝ ΔΙ-ΑΝΟΗΤ(ΙΚ)ΩΝ ΣΤΡΕΒΛΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ Η ΟΥΤΟΠΙΑ

ΤΟ ΥΠΕΡΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ

ΚΤΗΝΟΒΑΤΗΣ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΠΟΤΕ

ΕΙΣΔΟΧΗ ΤΟΥ ΠΕΟΥΣ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΑΥΤΙΑ

ΚΟΝΣΤΡΟΥΒΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΛΑΤΩΝΙΚΑ ΣΑΣ ΓΑΜΑΩ ΟΟΟΟΟΛΑΙ

ΜΑΛΘΑΚΟΤΗΣ , ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΚΗ ΨΥΧΟΣΥΝΘΕΣΗ Ή ΜΗΠΩΣ ΡΟΥΦΙΑΝΙΑ ???

ΑΝΘΡΩΠΕ, ΜΗΝ ΨΑΧΝΕΙΣ ΑΦΟΡΜΕΣ,ΨΑΞΕ ΑΙΤΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΟΥ . . .

ΜΑΛΑΚΑ ΧΟΥΑΝΦΡΑΝ

ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ . . . ΑΛΛΑ ΠΩΣ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ? ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ . ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΤΑ 5 . ΟΧΙ ΟΧΙ ! ΗΤΑΝ 7 ΚΑΘΟΤΙ ΕΙΧΕ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΘΕΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥ Η ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΞΕΠΑΡΘΕΝΙΑΣΜΑΤΟΣ Η ΞΕΜΕΙΝΤΕΝ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΙΟ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ . ΦΟΡΟΥΣΕ ΚΑΠΟΤΕΣ ΦΡΑΟΥΛΑ ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΛΕΓΑΝ ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΟ . ΚΑΙ ΠΕΘΑΝΕ . ΤΟΝ ΠΗΓΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟΝ ΓΑΓΚΙ ΠΟΥ Η ΣΕΚΤΑ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΗ ΣΕ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΟ ΕΞΥΠΝΟΙ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΕΠΙΔΙΔΕΤΑΙ ΣΕ ΝΕΚΡΟΦΑΓΙΑ . ΤΟΝ ΚΑΙΝΕ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΤΡΩΝΕ ΤΑ ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΟΙ ΣΕΚΤΙΤΕΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΚΑΤΙ ΔΑΠΙΤΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΒΑΤΖΩΣΑΝ ΤΖΑΜΠΑ ΜΠΟΥΚΑΛΙ . Ο ΣΙΒΑ ΤΟ ΔΕ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΣΑΤΗΣΤΗΚΕ ΚΑΘΟΤΙ Η ΟΣΙΡΙΣ ΗΤΑΝ ΠΟΥΤΑΝΑΚΙ . ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΦΤΟ ΣΤΗΝ ΙΕΡΗ ΓΚΙΤΑ ΕΖΗΣΕ 8 ΜΥΡΙΑ ΚΑΙ 400 ΖΩΕΣ ΚΑΙ ΞΑΝΑΕΓΙΝΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣ . ΗΤΑΝ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΥΑΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΕΝΩΘΕΙ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΖΗΣΕΙ . ΕΛΙΩΣΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΓΟΙ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΟΥΣ , ΗΠΙΕ ΤΗΝ ΚΑΡΤΕΛΑ ΜΕ ΑΦΘΟΝΟ ΟΥΙΣΚΙ , ΕΨΗΣΕ ΤΑ ΚΟΚΟΡΕΤΣΙΑ ΜΕ ΓΕΜΙΣΗ ΖΑΜΠΟΝ ΚΑΙ ΚΑΤΕΛΗΞΕ . ΚΑΘΩΣ ΕΦΕΥΓΕ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΡΥΣΕ ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΤΟΥ , Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΧΕ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕΙ ΓΥΜΝΟΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΛΟΓΟ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ. ΤΟΝ ΚΟΙΤΑΞΕ .ΚΟΙΤΑΞΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΤΟΥ . Η ΝΟΡΝΑ ΣΗΚΩΝΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΒΛΕΠΕ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΑΝ ΖΩΓΡΑΦΙΑ . ΚΑΤΩ ΗΤΑΝ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΛΟΙΠΟΝ . ΚΑΤΩ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΕΝΙΑ ΠΟΛΗ . ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΣΕ ΕΝΑ ΚΥΒΟ ΣΤΙΣ 5 ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΕ 6 ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ . ΑΝΤΙΚΡΥΣΕ ΤΙΣ ΠΑΛΙΕΣ ΠΟΥΤΑΝΕΣ ΠΟΥ ΓΑΜΟΥΣΕ . ΤΙΣ ΣΚΟΤΩΣΕ ΓΙΑ 2Η ΦΟΡΑ ΜΕ ΑΛΥΣΟΠΡΙΟΝΟ . ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΙΣΩΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΕΛΟΥΖΕ ΤΟ ΠΤΩΜΑ ΤΗΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΚΡΥΨΕΙ ΣΤΗΝ ΝΤΟΥΛΑΠΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΥΜΠΑ ΛΙΜΠΡΕ ΡΕΤΣΙΝΑ ΚΟΛΑ . ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΠΑΡΟΤΙ ΟΜΟΦΟΒΙΚΟΣ ΗΤΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΣ . Ο ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣ ΗΤΑΝ Η ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ ΤΟΥ . ΚΑΙ ΝΑ ΛΟΙΠΟΝ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ . ΤΑΝΤΡΑ ΜΕ ΕΝΑ ΣΑΤΑΝΙΚΟ ΜΑΝΤΡΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ . ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟ ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΗΤΑΝ ΓΡΑΦΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ . ΦΤΑΣΑΝ ΣΤΗ ΘΕΩΣΗ . ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΚΟΙΝΟ ΙΔΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΛΕΓΕΤΑΙ ΦΙΛΙΑ . ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΜΙΛΑΩ ? ΚΑΙ ΑΓΓΙΞΑΝ ΤΗΝ ΘΕΩΣΗ . ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ . . .

GORAN

GORAN GORAN

ΜΕ ΦΩΝΑΖΑΝ Κ ΑΣ ΗΜΟΥΝ ΒΟΥΛΓΑΡΟΣ

ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΟΛΟΙ

ΟΧΙ ΔΕΝ Μ ΑΡΕΣΕΙ Η ΚΥΠΡΟΣ

Μ ΑΡΕΣΕΙ Η ΑΓΑΠΗ

ΤΟ 4-3-3

ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΥ ΣΑΚΑΤΗ

11ΑΔΑ ΚΑΤΕΒΑΣΕ ΜΕ ΕΝΑΝ ΚΟΝΤΟ ΡΟΥΦΙΑΝΟ

ΟΧΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΕΡΒΟΣ

ΜΑ ΠΗΡΕ ΤΗΝ ΚΟΥΠΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ

2000 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΜΕ ΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ

ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΚΟΟΥΤΣ

ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΓΕΡΙΑ

ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΥΡΟ ΔΙΓΕΝΗ

ΠΟΥ ΤΟΝ ΧΑΡΩΝΤΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕ ΣΤΑ ΜΑΡΜΑΡΕΝΙΑ ΑΛΩΝΙΑ

ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΤΟΝ ΕΠΡΟΔΩΣΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑΞΕ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

ΟΜΟΔΟΞΕ ΝΕΜΑΓΙΑ ΜΕΙΝΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΑΙΜΑ ΛΑΚΗ ΚΑΙ ΑΛΕΚΟ

ΜΙΑ ΜΠΥΡΑ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΡΟΥΜΙ

ΣΑΝ ΦΥΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΑ ΓΕΝΗ

ΠΕΦΤΟΥΝ ΚΑΙ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ

ΕΙΧΑ ΕΝΑ ΦΙΛΟ ΠΟΥ ΜΕΝΕ ΜΕΝΕΜΕΝΗ

ΣΚΑΤΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΤΑ ΤΡΕΝΑ ΑΠΟ ΠΙΣΩ

Σ ΑΓΑΠΩ

Κ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ

ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΕΧΩ ΚΤΙΣΗ ΜΟΥ

ΟΠΩΣ ΤΟ ΘΕΟ

ΑΛΛΑ ΑΝ ΠΕΘΑΝΩ

ΝΑ ΣΕ ΚΑΨΟΥΝ ΜΑΖΙ ΜΟΥ

ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΩ ΠΙΑ

ΣΕ ΘΕΛΩ ΣΕ ΓΥΑΛΙΝΟ ΚΛΟΥΒΙ

ΑΦΟΥ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΠΗΓΕΣ

ΝΑ ΜΗ ΦΑΣ ΑΛΛΟ ΚΑΒΛΙ

ST.

ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ

ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΚΑΤΟΙΚΟΥΜΕ ΣΤΗ ΡΟΗ

ΣΤΗ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΚΑΘΕ ΑΞΙΑΣ ΣΕ ΜΗ ΑΞΙΑ

ΣΤΟ ΜΕΣΟΥΡΑΝΗΜΑ Η ΣΤΟ ΧΑΡΑΜΑ

ΤΗΣ ΜΕΤΑΞΙΩΣΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ

Η ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΤΟ ΘΕΟ ΜΠΡΟΣΤΑ

ΤΟ ΣΑΡΑΚΙ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

2 ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΝΟ

ΚΑΙ 2 ΧΙΛΙΕΤΙΕΣ

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ

ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΙΚΟ ΣΗΜΑΔΙ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΦΤΙΑΓΜΕΝΟΥ

ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ

ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΝΑ ΜΕΤΡΑΕΙ

ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ ΜΕΡΑ

ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕΡΑ

ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ

Ο ΘΕΟΣ ΕΧΕΙ ΠΕΘΑΝΕΙ ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ

ΓΙΑΤΙ ΑΡΓΕΙ ΤΟΣΟ

ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ . . .

ΑΣΤΙΓΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΖΕΣΤΗ

ΔΑΚΡΥΑ ΚΑΙ ΙΔΡΩΤΑΣ 

ΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΥΣΑ ΜΟΥ 

ΕΣΥ ΠΟΥ ΔΩΞΑΣΕΣ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΤΟΝ ΚΡΥΟ ΒΟΡΡΑ

ΕΣΥ ΠΟΥ ΦΟΡΑΣ ΘΥΛΗΠΡΕΠΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ 

ΑΛΛΑ ΕΙΣΑΙ ΑΝΤΡΑΣ ΠΟΛΕΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΧΑΡΗΣ

ΣΑΝ ΤΟΝ ΑΡΗ 

ΚΑΙ ΜΙΑ Θ Ε Α 

ΣΑΝ ΤΗΝ ΑΦΡΟΔΙΤΗ 

ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΜΕ ΕΙΔΑ ΥΠΕΡΧΥΛΗΣΑ

ΑΠΟ ΗΔΟΝΗ ΑΠΟ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑ 

ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΜΟΥ ΑΝΑΣΗΚΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΚΡΟΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΥ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ

ΣΑΝ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΗ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ 

ΣΑΝ ΓΚΟΜΕΝΟΣ ΜΕ ΣΚΥΛΟ 

ΣΑΝ ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΡΥΣΤΑΛΙΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ

ΣΑΝ ΑΝΑΠΗΡΟΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΙΚΟΥ ΑΥΓΟΥ 

Ω ΝΑΙ Ω ΝΑΙ 

Μ ΑΓΑΠΩ ΤΕΛΙΚΑ 

ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΑ 

Μ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ

Μ ΑΡΕΣΕΙ Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΨΥΧΟΣΥΝΘΕΣΗ ΜΟΥ 

ΘΑ ΜΕ ΨΑΧΝΑ ΩΣ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ 

ΑΠΟ ΤΗ ΣΑΛΟΝΙΚΗ ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ 

ΜΕ ΜΙΑ ΣΑΓΙΟΝΑΡΑ ΔΙΧΑΛΑ 4-1 

ΚΑΙ ΕΣΥ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΑΥΤΑ 

ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ 

ΟΤΙ ΕΓΩ ΕΜΕΙΣ ΕΓΩ ΕΜΕΙΣ ΕΜΕΙΣ ΕΓΩ . . .  

ΠΑΡΑΣΙΤΟΚΤΟΝΙΕΣ

Μόλις είχαμε καθαρίσει τις κάνες των όπλων μας. Ήταν ευτύχημα που τα όπλα δεν είχαν εκπυρκροσοτήσει, ήμασταν τυχεροί που τα καθαρίζαμε χωρίς να έχουμε πιει ξύδια ή τίποτα άλλο παράνομο. Στο ράδιο έπαιζαν καμμένα τραγούδια. Θυμάμαι ένα χαρακτηριστικό το οποίο έλεγε "χώρίσαμε οριστικά κι έγινα πάλι γκόμενος αλλά με καίει τελικά ποιος θα'ναι ο επόμενος". Τι απύθμενη μαλακία σαπίζει τελικά τους ανθρώπους. Όπως και να'χε δεν μ'ενδιέφερε να ασχοληθώ περισσότερο με τις μαλακίες ενός αποτυχημένου.
Έτοιμα τα όπλα. Καθαρές κάννες, δεμένα στην εντέλεια και γεμάτα σφαίρες. Όλα καλά. Αφού τα δεθήκαμε στα πουκάμισα μας, πήραμε το δρόμο για το μπαρ. Δε γινόταν να ξεκινήσει το βράδυ χωρίς να πιούμε (τουλάχιστον εγώ,προσωπικά) 3-4 Jack Daniel's...
Στο μπαρ όλα ήταν ωραία. Παλιά ροκ, γέλια, καθαρά ποτά και καπνοί από στριφτά τσιγάρα που η μυρωδιά τους θύμιζε περισσότερο το άρωμα της μεγάλου σου κολλήματος παρά τη βρώμα του τσιγάρου. Ένιωθα πως θα μπορούσα να έμενα για πάντα εκεί μέσα χωρίς να με νοιάζει τι θα μου ξημερώσει. Δυστυχώς τα πράγματα δεν ήταν τόσο ιδανικά.
Έπρεπε να αφήσουμε την θαλπωρή του μπαρ και να πιάσουμε δουλειά. Καλά τα ποτά, αλλά, γαμώτο, έπρεπε να στρωθούμε στη δουλειά. Κοίταξα τη Δανάη. Έμοιαζε έτοιμη για όλα. Για ακόμη μια φορά. Ήταν η τέλεια συνεργάτις. Ειδικά όταν ο στόχος ήταν άντρας η Δανάη ήταν το καλύτερο δόλωμα.
Απόψε είχαμε δύο στόχους.Πατέρα και γιο. Ο μυστήριος εργοδότης μας, μας είχε αναθέσει την εργολαβία, για τον καθαρισμό των παρασίτων. Ήταν πραγματικά παράσιτα, όπως είχε δείξει κι η προσωπική μου έρευνα. Τι χειρότερο από δύο παιδεραστές; Οι παρασιτοκτονίες ήταν το αγαπημένο κομμάτι του λειτουργήματός μου. Όχι πως τις υπόλοιπες φορές λυπόμουν. Μια επιταγή ήταν αρκετή για να μου καλύψει τα όποια ψυχικά κενά μου...

Τέλος Α΄ Μέρους

XWRIS SXOLIA

Ti na pei kanis plewn.. mono sthn arrwstia mporoun na simperiferonte etsi.. Tetarti otan mpikame sta xwrafia gia lagous kserame oti h gh tha girisi k niki den tha paroume.. ta penalti pefta vroxi.. Simera pigenontas pros voulgaria mas kopsane ta podia.. h kokkines htan to moto tou!! den mas theloun na yparxoume!! MA DEN MPOROUN OYTE NA MAS DIOKSOYN... Lefteria stis aek ta paidia! Peace

ΑΘΑΝΑΤΕ ΕΛΛΗΝΙΚΕ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕ ΣΕ ΘΑΥΜΑΖΩ

ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΑ ΚΑΙ ΤΗΝ Α Κ Ο Υ Σ Α !!!!

ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΤΟΚΟΓΛΥΦΕ, ΓΛΥΦΕ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΜΟΥ ΓΛΥΦΕ!

ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΕΤΣΙ? ΗΗΗΗΗΜΑΡΤΟΝ....

Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ

Τι κι αν τα προγνωστικά ήταν εναντίον; Αυτός σαν άλλος Μέγας Αλέξανδρος, παρότι λαβωμένος, ζαλώθηκε το σπαθί του ωσάν τον HIGHLANDER. O frog του είπε ξεκάθαρα: ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΕΣ ΧΡΕΩΣΕΙΣ.ΜΟΝΟ ΚΑΠΟΙΟΣ 7 ΧΡΟΝΙΑ ΑΤΙΤΛΟΣ.
Χαμήλωσε το βλέμμα και με τα ακροδάχτυλά του χάιδεψε το γρασίδι. Αφουγκράστηκε τη γη και ένιωσε κραταιότερος. Η λαβωματιά στο μηρό του, δε στάθηκε ικανή να τον πτοήσει. Όταν η μάχη ξεκίνησε, παρότι οι επιθέσεις των αντιπάλων θύμιζαν βροχή από μετεωρίτες ο πολεμιστής με την αλογοουρά,το αγέρωχο βλέμμα και τις χριστοπαναγίες κατάφερνε να αναχαιτίσει το κακό. Τα πράγματα στο πεδίο της μάχης έδειχναν να βαίνουν καλώς. Η νίκη προδιαγραφόταν στον ορίζοντα.
Ο Κλουζό δυστυχώς,δεν τα παράτησε. Έριξε στη μάχη ένα παιδί αμούστακο, απόγονο αποικιοκρατών από τη χώρα της βροχής και του απαίσιου φαγητού. Ο κιτρινόμαυρος μαχητής,με το δικέφαλο στο στήθο όμως προδόθηκε από το ίδιο του το σώμα. Το πνεύμα του, παρότι ακέραιο και αποφασίστικο όσο και διψασμένο για απαντήσεις δεν μπόρεσε να νικήσει τη λαβωματιά του σώματος.
ΑΥΤΟΣ όμως, ακόμα κι έξω από το θέατρο των εχθροπραξιών συνέχιζε να δίνει κουράγιο και έμπνευση στα παληκάρια του. Η δόξα και το μνημούρι προς τιμή τους ήταν κοντά. Ακόμα κι όταν ο τελώνης της Ε.Π.Ο. από την επαρχία της φαλάκρας ΚΑΚΚΟΣ τον έδιωξε για τα αποδυτήρια ΑΥΤΟΣ συνέχισε να στέλνει θετικά vibes ,που λένε και στο χωριό μου το Western Ruin, στους συμπολεμιστές του.
Η μάχη χάθηκε.Δεν πειράζει όμως. Ο ΦΡΑΠΕΣ ΚΑΙ Η ΑΕΚ ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΑΙ ΚΑΙ ΑΙ ΙΔΕΑΙ ΔΕΝ ΑΠΟΘΝΗΣΚΟΥΝ. ΚΙ ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ ΚΑΙ Ο HIGHLANDER ΣΤΟΥΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΚΚΑΛΙΑΡΗ "ΠΑΛΙ ΜΕ ΧΡΟΝΟΥΣ ΜΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΑΛΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΘΑ'ΝΑΙ".

ΣΤΙΧΟΙ

Θα βάλω τα δυνατά μου
Μαύρη πέτρα θα ρίξω στο παρελθόν
Δε θα προδώσω ξανά τα ονειρά μου
Τη ζωή μου στα σκουπίδια,εγώ δεν πετώ.

Στίχοι από τραγουδάρα,δεν ξέρω ποια, ας το έλεγε η ραδιοφωνατζού.

ΕΡΩΤΗΣΗ - ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΕΡΩΤΗΣΗ: ΤΙ ΕΓΙΝΕ, ΓΙΑΓΙΑ?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: ΟΤΙ ΕΓΙΝΕ, ΕΓΙΝΕ!