ΠΑΡΑΣΙΤΟΚΤΟΝΙΕΣ - ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΧΤΥΠΗΜΑ

Μέρος Α' ΕΔΩ
Μέρος Β' ΕΔΩ

Και τώρα η συνέχεια...

Άνοιξα την πόρτα αργά, προσεκτικά. Δεν ήξερα τι θα συναντήσω μέσα. Ένα χαμηλό φως απλωνόταν στο δωμάτιο, ήταν όμως αρκετό για να δεις καθαρά. Έβλεπα καθαρά. Οι αισθήσεις μου είχαν οξυνθεί. Μύριζα ξεραμένο αίμα, άκουγα κάποιες κοφτές ανάσες, κοφτές και γρήγορες, άκουγα κλάμματα και δυστυχώς έβλεπα. Τις έβλεπα δεμένες στο πάτωμα. Τρία κορίτσια το πολυ 12 χρονών. Με ρούχα γεμάτα αίμα.Πληγιασμένες. Με πρόσωπα γεμάτα μελανιές και αμυχές. Με κοιτούσαν γεμάτες τρόμο. Κάθονταν στο πάτωμα και δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, ήταν δεμένες στα χέρια και στα πόδια. Το δωμάτιο έμοιαζε να έχει βγει από ταινία. Δύο ιατρικά κρεβάτια, μαστίγια πάνω στον τοίχο, διάφορα αξεσουάρ που έβλεπα για πρώτη φορά στη ζωή μου, μαχαίρια, αστυνομικά γκλόμπς και μια πολυθρόνα με μπράτσα και κολάρα για να δένονται η μέση, τα χέρια και τα πόδια. Στο τέλος παρατήρησα καλύτερα τους τοίχους. Ήταν επενδυμένοι με ηχομονωτικό υλικό, όμοιο με αυτό που έχουν οι θάλαμοι των ραδιοφονικών σταθμών. Κι από μια τόσο μελετημένη δουλειά δεν έλειπε βέβαια και ο εξαερισμός. Ακόμα και τα χειρότερα τέρατα χρειάζονται καθαρό αέρα.
Αν και με θεωρούσα ετοιμόλογο, πραγματικά δεν ήξερα τι να πω. Είπα να μη μιλήσω αλλά να κάνω κάτι ουσιαστικό. Έπιασα τον γέρο από τον σβέρκο και την ζώνη και τον πέταξα μέσα στο δωμάτιο.
- Ο εφιάλτης τελείωσε δεσποινίδες. Από αύριο ξεκινάτε πάλι την ζωή σας όπως την ξέρατε.
Τα κοριτσάκια συνέχισαν να κλαίνε. Δεν προσπάθησα ούτε μια στιγμή να τις ηρεμήσω. Στο κάτω-κάτω ειδικεύομαι στους φόνους, αν ήθελα να γίνω ψυχολόγος θα την έψαχνα παλιότερα τη δουλειά.
- Ακούστε με καλά, θα σας ελευθερώσω ΌΜΩΣ δεν θα πείτε σε κανέναν μα κανέναν την περιγραφή μου. Αν σας ρωτήσουν θα πείτε ότι τα μάτια σας ήταν δεμένα και δεν είδατε καθόλου αυτόν που σας έσωσε. Σύμφωνοι;
- Ναι, μην ανησυχείτε, είπε μια από τις μικρές.
- Προς το παρόν περιμένετε εδώ.
Ο γέρος κοιτούσε μη μπορώντας πλέον να κάνει τίποτα. Εκεί ήταν το ωραίο και ειρωνικό της υπόθεσης. Ο μέχρι πρότεινος θύτης βρισκόταν πια στη θέση του θύματος. Είχε έρθει η ώρα να πληρώσει ότι έκανε. Αλήθεια, ποιος νομίζει ότι θα μπορεί να παραβαίνει τους κανόνες και να μένει ατιμώρητος; Εγώ πάντως όχι...
Έψαξα στον πάγκο με τα εργαλεία των παρασίτων και βρήκα σχοινί. Αφού έριξα μερικές ακόμα κλωτσιές στον γέρο για να τον βάλω λίγο πιο μέσα τον έδεσα στα χέρια και στα πόδια, τόσο πολύ που να μην μπορεί να κουνηθεί.
- Πάω να σου φέρω παγωτό του είπα. Σοκολάτα, φράουλα ΟΚ;
Πήγε να απαντήσει όμως έφαγε μια κλωτσιά στο στόμα. Οι δύο μπροστινοί πάνω κόπτες έσπασαν. Για να μην ακούω το κλαψούρισμά του, του έχωσα μια πατσαβούρα στο στόμα.
Βγήκα από το δωμάτιο και έτρεξα κάτω. Εκεί είδα την Δανάη να ξεφυσάει αλαφιασμένη. Ο τύπος ήταν σε χειρότερη κατάσταση απ'ότι τον άφησα. Και τα δυο του μάτια ήταν μελανιασμένα, είχε σκιστεί το δεξί του φρύδι και βαριανάσαινε.
-Μα καλά πως τον έκανες έτσι τον άνθρωπο ρε Δανάη; Μόλις το είπα αυτό του τράβηξα μια κλοτσιά στα μούτρα κι η συνεργάτις μου λύθηκε στα γέλια. Όχι δεν είμαι τόσο πειραγμένος. Όπως είπα και πριν έτσι φέρονται στα ζώα. Με τους ανθρώπους είμαι αλλιώς.
- Λοιπόν, έλα να τον πιάσουμε να τον πάμε γρήγορα επάνω. Εσύ, μαλάκα, τόλμα να κουνηθείς και θα σε σαπίσω πάλι. Τον έβλεπα σαν πρόβατο που πάει για σφαγή και μ'έπιασε μια λιγούρα. Η δουλειά πάντα μου άνοιγε την όρεξη.
Η απειλή μου φάνηκε να πιάνει τόπο και το θύμα δεν έκανε καμιά κίνηση. Πρέπει να ήταν έξυπνο παιδί. Φτάσαμε στο δωμάτιο και τον ακουμπήσαμε δίπλα στον πατέρα του.
- Πρόσεξε τον σε παρακαλώ, πρέπει να τον δέσω κι αυτόν. Πήρα το σχοινί που περίσσεψε για να τον δέσω.
- Λοιπόν, Δανάη περίμενε με εδώ. Έχω κάτι καλό στο μυαλό μου. Εσείς μικρές μου, κάντε λίγο υπομονή ακόμα και ο εφιάλτης θα τελειώσει πολύ σύντομα. Και να θυμάστε αυτό που σας είπα, έτσι;
Είχα μια πολύ καλή ιδέα. Βρήκα τα σκαλιά για το υπόγειο. Στα σπίτια αυτά η δεξαμενή του πετρελαίου ήταν συνήθως στο υπόγειο. Ήμουν τυχερός που αυτό το σπίτι δεν αποτελούσε εξαίρεση.
Το υπόγειο αυτό, είχε ότι χρειαζόμουν. Αυτό θα πει τύχη! Δεξαμενή πετρελαίου, κουβάδες, κιβώτια με αστάρι, μπουκάλια με νέφτι, 4 φιάλες υγραερίου και μερικά μπιτόνια από βενζίνη. Ότι καλύτερο.
Για αρχή πήρα τις φιάλες με το υγραέριο και τις ανέβασα στο σπίτι. Τις άφησα στη μέση του σπιτιού στο σαλόνι. Τα μπουκάλια με το νέφτι ήταν 3. Άδειασα τα 2 γύρω από τις φιάλες. Εν τω μεταξύ από την στιγμή που ανέβηκα στο σπίτι, είχα αφήσει την βρύση της δεξαμενής να τρέχει πετρέλαιο. Ανέβηκα να βρω την Δανάη.
Όλα ήταν όπως τα είχα αφήσει.
- Πάρε τα κορίτσια και μπείτε στο αυτοκίνητο. Πριν βγεις απο το σπίτι, τσέκαρε να μην περνάει κανείς και μόλις βεβαιωθείς μπαίνεις στο αμάξι.
- Αυτό θα έκανα κι εγώ ρε συ...
- Το ξέρω απλά πρέπει να το πω. Λόγοι ασφαλείας...
Μετά απ'αυτό τα κορίτσια έφυγαν για το αυτοκίνητο. Περίμενα ν'ακούσω το κλείσιμο της πόρτας και εν τω μεταξύ παρατηρούσα τα δύο θύματα να προσπαθούν να λυθούν. Αυτή την φορά δεν θα πέθαινε η ελπίδα τελευταία όμως...
- Λοιπόν κυρίες μου, ήρθε η ώρα που όλοι περιμέναμε. Η ώρα της πληρωμής. Για όσα προσφέρατε θα πληρωθείτε ακριβώς όπως σας αρμόζει αν και δεν είμαι τόσο σιγουρος ότι η ανταμοιβή είναι η αρμόζουσα. Τέλοσπαντων θα κάνω ΟΤΙ καλύτερο μπορώ!
Ξεκίνησα να τους λούζω με αστάρι.
- Σταμάτα το! Δεν είναι ανάγκη να γίνει έτσι! Θα τα σταματήσουμε όλα! Δώσε μας στην αστυνομία! Πρέπει να δικαστούμε! Όλοι δικαιούνται μια δίκη!
Γαμώτο, στον μικρό δεν είχα κλείσει το στόμα.
- Άκου,μορτάκο, με κάνεις να επαναλαμβάνομαι και δε μ'αρέσει. Σου είπα και πριν ότι οι δίκες είναι για τους ανθρώπους. Για τα ζώα που ξεφεύγουν έχουμε την ευθανασία. Ωραία; Και του έριξα μια αναμνηστική κλωτσιά στο πρόσωπο.
Ξεκίνησα να τους λούζω με το αστάρι. Είδα τον πατέρα του να κλαίει. Ένα χαμόγελο ικανοποίησης έσκασε στο πρόσωπό μου. Αφού τους έλουσα με το αστάρι τράβηξα μια γραμμή με το υπόλοιπο υγρό που έμεινε και μετά από την γραμμή αυτή έλουσα και το υπόλοιπο δωμάτιο.
Έβγαλα τον αναπτήρα μου και άναψα το αστάρι. Κάθισα να βλέπω την φωτιά να τους πλησιάζει. Ξαφνικά ο γιος έκανε μια προσπάθεια να σηκωθεί. Έβγαλα το όπλο μου και τον πυροβόλησα στα πόδια.
- ΚΑΤΩ ΜΑΛΑΚΑ! Πλέον η φωτιά τους πλησίαζε. Άρχισε να τους γλύφει. Έτρωγε σιγά-σιγά τα ρούχα και αγκάλιαζε την σάρκα τους. Ουρλιαχτά. Κραυγές για βοήθεια. Ποιος να σας βοηθήσει άραγε; Βρήκατε ένα τέλειο μέρος για απομόνωση. Ο λάκκος που σκάψατε γίνεται τώρα ο τάφος σας...
Δεν μπορούσα πλέον να μείνω άλλο μέσα στο δωμάτιο, γι'αυτό έβγαλα το όπλο μου και τους σημάδεψα. Μία στο κεφάλι και μία στην καρδιά. Ο πιο σίγουρος τρόπος να ελαχιστοποιήσεις την πιθανότητα του λάθους.
Έτρεξα κάτω και άνοιξα τις φιάλες με το γκάζι. Πήγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα στην πόρτα γιατί η μυρωδιά του γκαζιού ξεκίναγε να γίνεται αισθητή. Όλα τα παράθυρα ήταν κλειστά, γεγονός εξαιρετικά ευνοϊκό. Μόλις, άνοιξα την πόρτα έβγαλα τον αναπτήρα ξανά και άναψα το νέφτι που είχα απλώσει μέχρι εκεί πιο πριν. Έκλεισα βιαστικά την πόρτα και βάζοντας τα πόδια μου στην πλάτη έφτασα στο αυτοκίνητο.
Η Δανάη με περίμενε μέσα με τα κορίτσια κι είχε φροντίσει να το βάλει μπρος.
Με το που πάτησα το γκάζι ακούστηκε η έκρηξη. Είδα το σπίτι από τον καθρέφτη. Πραγματική holywoodιανή έκρηξη. Τίποτα διαφορετικό από τις ταινίες.
- Εσάς δεσποινίδες, θα σας αφήσουμε σε μια κατοικημένη περιοχή. Θα ψάξετε για κάποιο αστυνομικό τμήμα για να βρείτε τους γονείς σας. Αυτό που θα πείτε όταν καταθέσετε είναι ότι σας είχαν κλεισμένες σ'ένα σπίτι και κάποιοι σας έσωσαν αλλά δε μπορέσατε να δείτε τα πρόσωπά τους. Μην τολμήσετε να πείτε κάτι διαφορετικό. Σ'οποιαδήποτε άλλη ερώτηση σχετικά με μας θα λέτε ότι δεν ξέρετε. Σύμφωνοι;
-Σύμφωνοι, είπαν κι οι τρεις τους σαν χωρωδία.
Είχαμε φτάσει σε κατοικημένη περιοχή.
-Ώρα να κατέβετε κορίτσια. Αντίο, προσοχή κι όπως είπαμε. Τις άφησα και πάτησα γκάζι. Επόμενη στάση το σπίτι της Δανάης. Αφού την άφησα κι αυτήν είπα να ικανοποιήσω, άλλο ένα ταπεινό μου ένστικτο.
Σταμάτησα στη γνωστή καντίνα.
-Καλησπέρα τι θα πάρετε;
- Το συνηθισμένο, φίλε. Πακέτο για το σπίτι, είπα χαμογελώντας.