ΠΑΡΑΣΙΤΟΚΤΟΝΙΕΣ

Μόλις είχαμε καθαρίσει τις κάνες των όπλων μας. Ήταν ευτύχημα που τα όπλα δεν είχαν εκπυρκροσοτήσει, ήμασταν τυχεροί που τα καθαρίζαμε χωρίς να έχουμε πιει ξύδια ή τίποτα άλλο παράνομο. Στο ράδιο έπαιζαν καμμένα τραγούδια. Θυμάμαι ένα χαρακτηριστικό το οποίο έλεγε "χώρίσαμε οριστικά κι έγινα πάλι γκόμενος αλλά με καίει τελικά ποιος θα'ναι ο επόμενος". Τι απύθμενη μαλακία σαπίζει τελικά τους ανθρώπους. Όπως και να'χε δεν μ'ενδιέφερε να ασχοληθώ περισσότερο με τις μαλακίες ενός αποτυχημένου.
Έτοιμα τα όπλα. Καθαρές κάννες, δεμένα στην εντέλεια και γεμάτα σφαίρες. Όλα καλά. Αφού τα δεθήκαμε στα πουκάμισα μας, πήραμε το δρόμο για το μπαρ. Δε γινόταν να ξεκινήσει το βράδυ χωρίς να πιούμε (τουλάχιστον εγώ,προσωπικά) 3-4 Jack Daniel's...
Στο μπαρ όλα ήταν ωραία. Παλιά ροκ, γέλια, καθαρά ποτά και καπνοί από στριφτά τσιγάρα που η μυρωδιά τους θύμιζε περισσότερο το άρωμα της μεγάλου σου κολλήματος παρά τη βρώμα του τσιγάρου. Ένιωθα πως θα μπορούσα να έμενα για πάντα εκεί μέσα χωρίς να με νοιάζει τι θα μου ξημερώσει. Δυστυχώς τα πράγματα δεν ήταν τόσο ιδανικά.
Έπρεπε να αφήσουμε την θαλπωρή του μπαρ και να πιάσουμε δουλειά. Καλά τα ποτά, αλλά, γαμώτο, έπρεπε να στρωθούμε στη δουλειά. Κοίταξα τη Δανάη. Έμοιαζε έτοιμη για όλα. Για ακόμη μια φορά. Ήταν η τέλεια συνεργάτις. Ειδικά όταν ο στόχος ήταν άντρας η Δανάη ήταν το καλύτερο δόλωμα.
Απόψε είχαμε δύο στόχους.Πατέρα και γιο. Ο μυστήριος εργοδότης μας, μας είχε αναθέσει την εργολαβία, για τον καθαρισμό των παρασίτων. Ήταν πραγματικά παράσιτα, όπως είχε δείξει κι η προσωπική μου έρευνα. Τι χειρότερο από δύο παιδεραστές; Οι παρασιτοκτονίες ήταν το αγαπημένο κομμάτι του λειτουργήματός μου. Όχι πως τις υπόλοιπες φορές λυπόμουν. Μια επιταγή ήταν αρκετή για να μου καλύψει τα όποια ψυχικά κενά μου...

Τέλος Α΄ Μέρους

XWRIS SXOLIA

Ti na pei kanis plewn.. mono sthn arrwstia mporoun na simperiferonte etsi.. Tetarti otan mpikame sta xwrafia gia lagous kserame oti h gh tha girisi k niki den tha paroume.. ta penalti pefta vroxi.. Simera pigenontas pros voulgaria mas kopsane ta podia.. h kokkines htan to moto tou!! den mas theloun na yparxoume!! MA DEN MPOROUN OYTE NA MAS DIOKSOYN... Lefteria stis aek ta paidia! Peace

ΑΘΑΝΑΤΕ ΕΛΛΗΝΙΚΕ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕ ΣΕ ΘΑΥΜΑΖΩ

ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΑ ΚΑΙ ΤΗΝ Α Κ Ο Υ Σ Α !!!!

ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΤΟΚΟΓΛΥΦΕ, ΓΛΥΦΕ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΜΟΥ ΓΛΥΦΕ!

ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΕΤΣΙ? ΗΗΗΗΗΜΑΡΤΟΝ....

Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ

Τι κι αν τα προγνωστικά ήταν εναντίον; Αυτός σαν άλλος Μέγας Αλέξανδρος, παρότι λαβωμένος, ζαλώθηκε το σπαθί του ωσάν τον HIGHLANDER. O frog του είπε ξεκάθαρα: ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΕΣ ΧΡΕΩΣΕΙΣ.ΜΟΝΟ ΚΑΠΟΙΟΣ 7 ΧΡΟΝΙΑ ΑΤΙΤΛΟΣ.
Χαμήλωσε το βλέμμα και με τα ακροδάχτυλά του χάιδεψε το γρασίδι. Αφουγκράστηκε τη γη και ένιωσε κραταιότερος. Η λαβωματιά στο μηρό του, δε στάθηκε ικανή να τον πτοήσει. Όταν η μάχη ξεκίνησε, παρότι οι επιθέσεις των αντιπάλων θύμιζαν βροχή από μετεωρίτες ο πολεμιστής με την αλογοουρά,το αγέρωχο βλέμμα και τις χριστοπαναγίες κατάφερνε να αναχαιτίσει το κακό. Τα πράγματα στο πεδίο της μάχης έδειχναν να βαίνουν καλώς. Η νίκη προδιαγραφόταν στον ορίζοντα.
Ο Κλουζό δυστυχώς,δεν τα παράτησε. Έριξε στη μάχη ένα παιδί αμούστακο, απόγονο αποικιοκρατών από τη χώρα της βροχής και του απαίσιου φαγητού. Ο κιτρινόμαυρος μαχητής,με το δικέφαλο στο στήθο όμως προδόθηκε από το ίδιο του το σώμα. Το πνεύμα του, παρότι ακέραιο και αποφασίστικο όσο και διψασμένο για απαντήσεις δεν μπόρεσε να νικήσει τη λαβωματιά του σώματος.
ΑΥΤΟΣ όμως, ακόμα κι έξω από το θέατρο των εχθροπραξιών συνέχιζε να δίνει κουράγιο και έμπνευση στα παληκάρια του. Η δόξα και το μνημούρι προς τιμή τους ήταν κοντά. Ακόμα κι όταν ο τελώνης της Ε.Π.Ο. από την επαρχία της φαλάκρας ΚΑΚΚΟΣ τον έδιωξε για τα αποδυτήρια ΑΥΤΟΣ συνέχισε να στέλνει θετικά vibes ,που λένε και στο χωριό μου το Western Ruin, στους συμπολεμιστές του.
Η μάχη χάθηκε.Δεν πειράζει όμως. Ο ΦΡΑΠΕΣ ΚΑΙ Η ΑΕΚ ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΑΙ ΚΑΙ ΑΙ ΙΔΕΑΙ ΔΕΝ ΑΠΟΘΝΗΣΚΟΥΝ. ΚΙ ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ ΚΑΙ Ο HIGHLANDER ΣΤΟΥΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΚΚΑΛΙΑΡΗ "ΠΑΛΙ ΜΕ ΧΡΟΝΟΥΣ ΜΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΑΛΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΘΑ'ΝΑΙ".